17 DE MAYO DO 2010-DÍA DAS LETRAS GALEGAS
O día das letras Galegas instituise o 17 de Mayo debido a que en tal día do ano 1863 publicouse na Habana o primeiro libro de Rosalía de Castro, “Cantares Galegos” que marcaría o rexurdimento da cultura galega. Dende 1963 a Real Academia Galega ven celebrando e premiando as persoas que destacan no seu facer literario enriquezendo con suas creacions o noso idioma.
Iste ano está adicado a Uxio Novoneyra, nado en Parada do Courel no ano 1930. Poeta de corte popular e vanguardista, fillo de labrador, materializou a beleza das suas montañas. Contactou en Lugo con Manuel María, Luis Pimentel, Anxel Fole e outros da sua xeneración e da anterior. Os 19 anos matriculóuse en Madrid, en Filosofía e Letras, regresando no 51 a facer o Servicio Militar. Entre 1953 e 1962 volve a vivir no Courel debido a unha pleuresía que estuvo a punto de custarlle a vida. O poeta foi elexido Presidente da Asociación de Escritores en lingua galega, cargo que ocupou hata sua morte en Octubro do 99. Novoneira é un gran comunicador do pobo.En 1955 publicase o seu primeriro libro “Os eidos” e de seguido “Elexias do Courel” e outros poemas. En “Muller para lonxe” xunta poemas de amor con ilustracions de Carlos Pardo. A sua forma de recitar engadelle os seus poemas matices especias, unha proba evidente do seu enraizamento co pobo. Morre en Santiago de Compostela en Octobro do ano 1999.
No seu libro “Os Eidos 2” podese leer este poema:
SERRA ABERTA
Terras outas e soias!
Serras longas mouras!
Eu son esa cor de soedá
Ancares soñados co lonxe!
Penas de Marco de Medio Mundo en ringueleira
Do Candedo ás Moás!
Alto da Lucenza, Formigueiros, Montouto, Pía-Páxaro!
Tesos cumes do Courel! Pobos probes,
Ardidos de tristura, mouros de queimados!
Lor ruxindo polo val pecho!
Ucedo e ucedo!
Fontiñas, outas, penedos, carrizos escuros,
Fragas, agras, soutos e devesas!
Labregos que soio vistes,
Istes tesos e máis estes vales!
Aturula a curuxa e canta o cuco,
Medindo o tempo quedo que se para no cor
E tornándose contra un, ven cravarse
No sitio onde máis se sinte!
(datos extraídos de Intrernet)
Miguel Correa Nogueira
O día das letras Galegas instituise o 17 de Mayo debido a que en tal día do ano 1863 publicouse na Habana o primeiro libro de Rosalía de Castro, “Cantares Galegos” que marcaría o rexurdimento da cultura galega. Dende 1963 a Real Academia Galega ven celebrando e premiando as persoas que destacan no seu facer literario enriquezendo con suas creacions o noso idioma.
Iste ano está adicado a Uxio Novoneyra, nado en Parada do Courel no ano 1930. Poeta de corte popular e vanguardista, fillo de labrador, materializou a beleza das suas montañas. Contactou en Lugo con Manuel María, Luis Pimentel, Anxel Fole e outros da sua xeneración e da anterior. Os 19 anos matriculóuse en Madrid, en Filosofía e Letras, regresando no 51 a facer o Servicio Militar. Entre 1953 e 1962 volve a vivir no Courel debido a unha pleuresía que estuvo a punto de custarlle a vida. O poeta foi elexido Presidente da Asociación de Escritores en lingua galega, cargo que ocupou hata sua morte en Octubro do 99. Novoneira é un gran comunicador do pobo.En 1955 publicase o seu primeriro libro “Os eidos” e de seguido “Elexias do Courel” e outros poemas. En “Muller para lonxe” xunta poemas de amor con ilustracions de Carlos Pardo. A sua forma de recitar engadelle os seus poemas matices especias, unha proba evidente do seu enraizamento co pobo. Morre en Santiago de Compostela en Octobro do ano 1999.
No seu libro “Os Eidos 2” podese leer este poema:
SERRA ABERTA
Terras outas e soias!
Serras longas mouras!
Eu son esa cor de soedá
Ancares soñados co lonxe!
Penas de Marco de Medio Mundo en ringueleira
Do Candedo ás Moás!
Alto da Lucenza, Formigueiros, Montouto, Pía-Páxaro!
Tesos cumes do Courel! Pobos probes,
Ardidos de tristura, mouros de queimados!
Lor ruxindo polo val pecho!
Ucedo e ucedo!
Fontiñas, outas, penedos, carrizos escuros,
Fragas, agras, soutos e devesas!
Labregos que soio vistes,
Istes tesos e máis estes vales!
Aturula a curuxa e canta o cuco,
Medindo o tempo quedo que se para no cor
E tornándose contra un, ven cravarse
No sitio onde máis se sinte!
(datos extraídos de Intrernet)
Miguel Correa Nogueira
No hay comentarios:
Publicar un comentario